HBO's De laatste van ons breidt de overlevering van het spel uit, terwijl het een getrouwe live-action aanpassing aan het bronmateriaal blijft.
Zeer weinig mensen waren geschokt toen HBO aankondigde dat het werkte aan een live-action aanpassing van De laatste van ons terug in 2020. De combinatie was logisch. Een eersteklas televisienetwerk dat werd geprezen om zijn prestige-tv uit het verleden en het heden, werd gekoppeld aan een videogame die als een van de beste aller tijden werd beschouwd vanwege zijn ambitieuze, diepgaande en meeslepende verhalen. Misschien zou dit het moment zijn waarop een live-action aanpassing van een videogame het eindelijk goed zou doen. Hoe zou je tenslotte een hervertelling op een klein scherm van een game kunnen verknoeien die al een verhaal heeft dat perfect is voor tv?
Nou, voor de toegewijde fans die zich misschien zorgen maakten, wees gerust; HBO's De laatste van ons is een getrouwe aanpassing aan het bronmateriaal en laat zien hoe het verhaal van de game werkt, of je nu bekend bent met de franchise of niet - terwijl je de overlevering van het verhaal op subtiele maar belangrijke manieren uitbreidt waardoor het op zichzelf staat.
Dit blijkt uit de eerste aflevering, "When You're Lost in the Darkness", die begint met Dr. Newman, een epidemioloog, die tijdens een optreden in een talkshow uit 1968 zijn bezorgdheid uitspreekt over een toekomst waarin een schimmeluitbraak zou kunnen plaatsvinden. Sprekend met een collega-epidemioloog in een talkshow in 1968, legt Newman uit: "Schimmels lijken onschuldig genoeg, maar veel soorten weten anders omdat er sommige schimmels zijn die niet proberen te doden maar te beheersen... Virussen kunnen ons ziek maken, maar schimmels kunnen veranderen onze gedachten.
"Er is een schimmel die insecten infecteert, hij kruipt in een mier, reist door zijn bloedsomloop naar de hersenen van de mier en overspoelt het vervolgens met hallucinogenen, waardoor de geest van de mier naar zijn hand wordt gezet."
Aanvankelijk wordt hij ontslagen door een collega-epidemioloog en de presentator van de talkshow, waarbij de eerste beweert dat hoewel zo'n schimmelinfectie echt is (en niet alleen omwille van deze serie - het is een fenomeen dat echt bestaat), het niet zo is. voor mensen.
"Klopt", antwoordt Dr. Newman, "schimmels kunnen niet overleven als de interne temperatuur van de gastheer meer dan 94 graden is. En op dit moment zijn er geen redenen voor schimmels om te evolueren om hogere temperaturen te kunnen weerstaan. Maar wat als dat zou veranderen? Wat als bijvoorbeeld de wereld iets warmer zou worden?”
Van daaruit wordt het gevoel van Newman serieuzer genomen, zozeer zelfs dat de gastheer van toon verandert en zich bezorgd afvraagt wat er zou gebeuren als een dergelijke infectie zonder genezing, behandelingen of preventieve middelen de mens zou overnemen. "We verliezen", stelt Newman, terwijl hij alle aanwezigen stil laat, een voorafschaduwing van de apocalyps die zal komen wanneer de uitbraak 35 jaar later in 2003 begint.
Het is hier dat De laatste van ons Tv-series kerven enigszins hun eigen weg uit het bronmateriaal. Net als de laatste is het een schimmel - een gemuteerd micro-organisme dat bekend staat als cordyceps - dat de ondergang van de samenleving in de eerste veroorzaakt, waarbij mensen genoeg voedsel consumeren met sporen van cordyceps (dankzij gewassen die besmet zijn met schimmel) om besmet te raken en gek te worden. Waar het echter verschilt, is een van de manieren waarop het wordt verspreid. Waar de game liet zien hoe de infectie zich verspreidt door gebeten te worden of door sporen in de lucht van dode geïnfecteerden in te ademen, verwijdert de tv-show de sporen in de lucht en vervangt die door ranken, waardoor de schimmel een meer verbonden netwerk wordt dat hem nog gevaarlijker maakt dan hij is. gepresenteerd in het spel.
Een scène uit HBO's The Last of Us. Foto door Liane Hentscher/HBO
Toon makers Craig Mazin (Tsjernobyl) en Neil Druckmann (De laatste van ons videogame) zeiden dat ze de infectie zo wetenschappelijk mogelijk wilden maken voor de serie, wat in zijn voordeel werkt. Verwijzend naar problemen uit de echte wereld, zoals klimaatverandering, evenals personages die graven naar het falen van de regering bij het aanpakken van de uitbraak (wat voelde als een opzettelijke knipoog naar landen als onze eigen VS en de verkeerde behandeling van COVID-19), gronden de serie op een echte en herkenbare manier, terwijl we kijken hoe hoofdpersonages Joel (Pedro Pascal) en Ellie (Bella Ramsey) door de VS reizen in de hoop een vaccin te creëren waar laatstgenoemde mogelijk de sleutel toe is.
Maar eerst moet het paar aan elkaar wennen, en Pascal en Ramsey vangen perfect de surrogaatvader-dochterdynamiek van Joel en Ellie. Ze hebben duidelijk pijn door trauma veroorzaakt door de uitbraak; beiden hebben mensen verloren die hen dierbaar waren (zoals in het spel, in de eerste aflevering van de serie verliest Joel zijn dochter, Sarah, aan een dodelijke schotwond) en hebben ze dingen moeten doen die ze waarschijnlijk nooit eerder zouden hebben gedaan. Als gevolg hiervan gedragen ze zich op hun respectieve manieren; Joel is koud en afstandelijk, Ellie is irritant en sarcastisch. Het heen en weer gaan tussen de twee zorgt voor een noodzakelijke komische opluchting gedurende de serie, aangezien hun gevechten met de geïnfecteerden en niet-geïnfecteerden hun overleving in gevaar brengen.
De relatie tussen Joel en Ellie is wat de relatie definieert De laatste van ons. Net als de game worden de meest emotionele en hartverscheurende momenten van de serie ermee geassocieerd. Maar waar de serie enigszins uitblinkt ten opzichte van de game, is de verkenning van secundaire personages en hen de kans geven om ook hun momenten te beleven. Het geeft een nieuwe kijk op de relatie tussen Bill (Nick Offerman) en Frank (Murray Bartlett) als iets veel mooiers en teders, en biedt een dieper (zij het kort) achtergrondverhaal voor de broers Henry (Lamar Johnson) en Sam (Keivonn Woodard), evenals voor Marlene ( Merle Dandridge), de leider van de militiegroep Fireflies. Dit zijn personages waar fans van de game niet zoveel tijd mee hebben gehad, en het is geweldig om te zien dat ze deel uitmaken van enkele van de beste momenten van de show.
De laatste van ons slaagt als een live-aanpassing voor zowel het getrouw volgen van het bronmateriaal als het op interessante manieren verjongen, resulterend in wat misschien wel het eerste prestigieuze tv-moment van videogames is, en wat zeker ook een van de beste tv-shows van het jaar zal worden.
