Kurulumu biliyoruz. Bir grup arkadaş, izole edilmiş kaliteli zaman geçirmek için ormandaki bir kulübede buluşmayı kabul eder. Hepsi üniversitede tanıştı ama artık 30'lu yaşlarına yerleşen profesyoneller. Peki değişiklik nedir? Hepsi Siyah ve Teksas'taki kölelerin sonunda özgür olduklarını öğrenmelerini anmak için düzenlenen Juneteenth'i kutlamak için oradalar. Şu anda, bu Siyah profesyoneller ne kadar ilerlediğimizin bir örneğidir. Ancak şu anda bile beyazlık hâlâ bir tehlike. Kaldıkları kulübe beyaz bir aileye ait ve kasabada etraflarındaki herkes beyaz. Bu bir korku hikayesi ama pek alışık olduğumuz türden değil. Çünkü bu hikayede trajediyi komedi karşılıyor.
Belki bu bir korku komedisini tanımlamanın aşırı ciddi bir yolu olabilir ama Kararma ağırdır. Özgürlüğün kutlanması, hayatta kalma mücadelesine dönüşür ve ırkçılıkla mizahla yüzleşmekten daha karanlık bir şey yoktur. Tüm olasılıkların aleyhinize olduğunu bilmenin getirdiği mizah türü, yine de devam etmeniz gerekiyor. Bu genç Siyahlar ölümün yüzüne bakıp gülüyorlar. Filmin sloganı bile - "Hepimiz önce ölemeyiz" - korku türünün bizi beyaz kahramanlar lehine nasıl yok etme eğiliminde olduğunu kabul eden şakacı bir savaş çığlığıdır. Hayatta kalmalarının beklenmediğini biliyorlar ve bu yüzden de bunu yapmak zorundalar.
Kararma Aynı adı taşıyan viral Comedy Central kısa filmine dayanan film, karakterlerini parlak bir meta-yorum parlaklığıyla koruyor. Yönetmen Tim Story, yönetmenliğiyle tanınıyor Berber dükkânı, bu korku hikayesini şakaların kolayca aktığı ve ölümün nadiren geldiği bir alanda kapsıyor. pek değil Korkunç Bir Filmancak bu, Siyahi dehşetinde yaşadığımız korkudan çok farklı. Defol. Son zamanlarda Siyah korku filmi kasvetli acılara odaklandı ve Jordan Peele'nin ilk yönetmenlik denemesini taklit etmeye çalıştı ancak mizahından eser yoktu. Kararma buna doğrudan bir yanıt gibi görünüyor.
Lisa (Antoinette Robertson), Dewayne (Dewayne Perkins), Allison (Grace Byers), Nnamdi (Sinqua Walls), King (Melvin Gregg), Shanika (X Mayo) ve tuhaf Clifton (Jermaine Fowler) kulübelerine vardıklarında On Haziran kutlamalarında arkadaşları Morgan (Yvonne Orji) ve Shawn (Jay Pharoah) gizemli bir şekilde ortalıkta yoktur. Kendilerini oyunlara, uyuşturuculara ve en önemlisi arkadaş dramlarına kaptırarak huzursuzluklarını görmezden gelmeye çalışırlar. Ancak senaristler DeWayne Perkins ve Tracy Oliver, tehlikeyi onları harekete geçmeye zorlayacak kadar kişisel hale getirmenin bir yolunu buluyor. Daha önce hiç duymadıkları bir oyun olan The Blackening'i içeren garip bir odanın tanıtımıyla birlikte gelir. Jim Crow'un oyun tahtasında dikkat çekici bir şekilde oturmasından bu yana eğlenceye damgasını vuran mantardan kararmış, kırmızı dudaklı ırkçı görüntüleri taklit eden bir yüze sahip bir karikatür. Oyuncularına karşı anlayışsız, neşeli ama tehditkar bir sesle konuşuyor.
Başlangıçta herkes bu mücadeleye hazırdır. Tür anlayışları mizahın çoğunu sağlıyor. Film, Siyah olmanın doğasında var olan tehlikeyi ve bunun bizi nasıl daha dikkatli olmaya zorladığını kabul ederken en güçlü halini alıyor. Siyah insanlar olarak biz korku filmleri izlerken her zaman beyaz kahramanların ne kadar kötü kararlar verdiğine dikkat çekme eğilimindeyiz. Tehlikenin içine öylece girmeyeceğiz. Rozeti olan hiç kimseye güvenmeyiz. Ve en önemlisi, herhangi bir beyaz insanı kurtarmak için kendimizi feda etmeyeceğiz. İçindeki karakterler Kararma bunların hiçbirini yapmayın, hızlı ve pragmatik davranın ve ne yapmaları gerektiği konusunda korkuya kapılıp korkuya kapılmalarına çok az zaman ayırın.
Filmin doğasında var olan ırksal eleştirinin ötesinde, arkadaşlıklardaki eşitsizliğe güçlü bir vurgu var. Ancak temalar ana hikayeye yeterince bağlanamıyor. Çoğu slasher'da karakterler yalnız olduklarında sinirlenirler. Ama içinde Kararma herkes birleşik bir cephedir, komik ve duygusal olarak birbiriyle tamamen uyum içindedir, dolayısıyla değişiklik için fazla bir neden yoktur. Arkadaş grubu içindeki büyük bir çatlak, ister büyüyen bir ekonomik bölünme olsun, ister ırk ve siyasetle ilgili entelektüel bir anlaşmazlık olsun, bir korku ortamında keşfetmeye zorlayıcı olabilirdi. Story'nin çıkış yapan filminin harika yanlarından biri Berber dükkânı Siyah insanların sonunda tekrar bir araya gelmeden önce nasıl fikir ayrılığına düşebileceklerini ve hararetli tartışmalara girebileceklerini bu şekilde sergiledi. Ancak belirli arkadaş gruplarının nasıl çatışma içinde olabileceğini ve bilmeden bir sosyal hiyerarşi yaratabileceğini keşfetmek yerine, Kararma yalnızca grubun iki üyesi arasındaki dinamikle ilgileniyor: Dewayne ve Lisa.
Maalesef bu çatışma filmin en zayıf kısmı. Bunun arkasındaki fikir ilgi çekici: Heteroseksüel kadınlar ile onların en iyi eşcinsel arkadaşları arasındaki ilişkiler dengesiz olabilir. Ekrandaki ve hayattaki en iyi eşcinsel arkadaşlar genellikle gerektiğinde cesaret ve rahatlık sağlayan yürüme destek sistemleri olarak görülüyor. Dewayne, Lisa ile olan ilişkisi hakkında böyle düşünüyor. Ancak hikayeleri sonuçta hala onun lehine ağırlıklanıyor. Gruptaki herkesle arkadaş olmasına rağmen Dewayne hakkında Lisa ile olan ilişkisi dışında hiçbir şey bilmiyoruz. Ve sıra birbirleriyle heyecan verici tartışmalarının zamanı geldiğinde, seyirci olarak bizim konuşacak çok az şeyimiz var. Dewayne, Lisa'yı desteklediği süre boyunca ne kaybetti? Hayatında romantik aşk var mıydı? Şimdi var mı? Ve neden bu ikisinin bunu çözmesi bu kadar ekstrem bir durum gerektirdi?
Sonuç olarak, Kararma karakterleri ve temaları söz konusu olduğunda biraz fazla pişmiş olma sorunu yaşıyor. Ama oyuncular arasındaki kimya Kararma ve serbest akışlı şakalar, riskin olabileceği kadar yüksek olmadığı giderek daha açık hale gelse bile filmi ayakta tutuyor. Byers, Gregg ve X Mayo burada öne çıkıyorlar; hem sözlü hem de fiziksel komedileriyle filme en büyük kahkahayı yaşatıyorlar. Oyun tahtasının kendisi biraz az kullanılmış gibi görünüyor, ancak bu karakterlerin gidecekleri yere ulaşmasında etkilidir. Geldikleri yer tam olarak beklediğimiz yer değil ama yine de eğlenceli bir yolculuk. Kararma son yıllarda vizyona giren korku komedi filmlerinde öne çıkıyor.
